خب ملاصدرا، فیلسوف بزرگ ایرانی، از چهار منبع استفاده کرده تا به حقیقت برسد:
1. **حس (تجربه حسی)**: ملاصدرا باور داشت که حواس ما میتوانند اطلاعات اولیهای درباره جهان بیرونی به ما بدهند، مانند دیدن، شنیدن، لمس کردن، و غیره.
2. **عقل (تفکر و استدلال منطقی)**: او معتقد بود که عقل میتواند ما را به درک عمیقتری از واقعیت برساند. تفکر منطقی و استدلال، ابزارهای مهمی برای فهمیدن واقعیتهای پیچیدهتر هستند.
3. **شهود (ادراک بیواسطه و مستقیم)**: ملاصدرا بر این باور بود که انسان میتواند از طریق شهود به حقایقی برسد که از طریق حس و عقل قابل دستیابی نیستند. شهود به نوعی ادراک مستقیم از حقیقت است.
4. **شریعت (دین و تعالیم دینی)**: برای او، تعالیم دینی و کتابهای مقدس نیز منبع مهمی برای رسیدن به حقیقت بودند. او تلاش میکرد تا میان دین و فلسفه سازگاری ایجاد کند.
این ترکیب از منابع، به روش 'حکمت متعالیه' معروف است که در آن از همه این ابزارها برای رسیدن به فهم کاملتری از حقیقت استفاده میشود. این دیدگاه ملاصدرا را به یکی از برجستهترین فلاسفه اسلامی تبدیل کرده است.